S
la maar een krant open of kijk het journaal en de sombere berichten over het klimaat komen je tegemoet. Dan lijken er ook nog eens twee kampen te zijn. Diegene die hun ogen totaal sluiten voor de problemen waar de natuur mee kampt en diegene die je bekijken alsof je het vleesgeworden kwaad bent omdat je een vliegreis maakt. Ik kan me mezelf op de borst kloppen, ik vlieg nooit! (sst, niet verder vertellen dat dit alles met vliegangst te maken heeft).
Jouw eigen handelen is nooit perfect
Anyway, er zit nog een hele wereld tussen. We begrijpen denk ik allemaal verstandelijk dat het niet helpt te vergelijken en elkaar de maat nemen. Toch doen we dat en ook dat snap ik heel goed. Als mijn buurman round-up gebruikt, beïnvloedt mij dat misschien wel direct en word ik ziek. Indirect beïnvloedt bijna iedere handeling je ecologische-footprint. Een mens kan hieronder gebukt gaan, het machteloos moeten toezien hoe anderen milieuschade veroorzaken. Plus nog eens de interne en externe druk dat ook jouw eigen handelen nooit perfect is.
Hopelijk ben je blijven lezen, want nee ik wil je niet dieper een put in praten. Ik ga je vertellen hoe ik klimaatblij word. Sinds een half jaar ga ik iedere week met mijn lief naar de markt en worden steeds meer van onze handelingen minder impactvol voor het milieu. Niet door dogma, strengheid, veroordeling. Juist door liefde, intimiteit en betrokkenheid.
Naar de markt gaan brengt je zoveel dichter bij de voedselketen
Naar de markt gaan brengt je zoveel dichter bij de voedselketen. De mensen die daar staan (in ieder geval het biologische deel van de markt), hebben vaak zelf hard geploeterd om dat brood op de plank te leggen, kennen de kippen die de eieren gelegd hebben en hebben de gewassen langzaam zie opkomen. Je respect voor deze producten groeit automatisch. Het zijn blije producten. Geen met het vliegtuig overgebrachte voorgesneden groenten uit Kenia. Wat er niet in het seizoen is, dat is niet te krijgen.
We hebben er steeds meer lol in. De broodzakjes hergebruiken we, eierdozen gaan mee en dan maken we ook nog een stop bij het duurzame warenhuis om ons wasmiddel bij te vullen.
Redt dit de wereld? Ik denk het wel. In die zin, we doen dit met plezier, worden er blij van. Dat inspireert mensen om het ook te doen.
We hebben er steeds meer lol in
Mocht je nu denken met mijn tachtig-urige werkweek en zes kinderen heb ik de tijd hier niet voor, moet ik weer iets. Nee! Dat is dus niet de boodschap. Misschien is jouw impact dat je een moestuin hebt waardoor je kinderen ook de betrokkenheid voelen met deze wereld.
De vraag is dus. Hoe kun jij met een oprecht blij hart bijdrage aan de wereld?
Tot slot mocht het nu toch echt zijn dat het einde der tijden nabij is en we er allemaal aangaan. Nou dan heb ik in ieder geval in mijn bestaan veel plezier beleeft aan de heerlijke producten van en tochtjes naar de markt.
Wil jij klimaatblij worden?
